Georgia najwieksze FRPG

Redgar

Varth twój zamach szybko musiał zostać skrucony do bloku... niestety siła ciosu była tak potężna że poleciałeś w tył... i straciłeś równowgę...
Potwór zaczyna biec w twoją stronę i zamchuje się poraz wtóry...
Ledwie podnosisz się z ziemi a tu wielgachma ręka leci w twoją stronę...
Powietrze zdaje się być rozdzierane przez rękę stwora...

włóczykij widzisz drogę ucieczki w miejscu gdzie potwór wyrwał dziórę w ścianie

Włóczykij

- Tak, jest szansa - widzi drogę ucieczki.
Ale szansa na co? Co on sam może zrobić w ciemnościach? A honor? Nie, to tylko słowo, nigdy za wiele dla niego nie znaczyło.
- Nawet ich nie znam - i pewnie by nie poznał gdyby nie ta klątwa - ale mogą się jeszcze przydać.
Spogląda w ich stronę...

Redgar

Varth blokuje się mieczem ale potwór używa całej swej siły i przebija się przez jego gardę...
na szczeście nie trafia w ciało jednak w kolczugę strażnika...
Ogniwa kolczugi sypią się jak rozerwany naszyjnik...
Wszedzie ich pełno potwór wbija swą masywną rękę w ziemie potem wyciąga... stoi nic nie robi...
Odwraca się w stronę włóczykija jednak nic więcej nie robi...

Włóczykij

Mięśnie, które przed chwilą gotowe były do ucieczki, odmawiają posłuszeństwa...

Imramendell

<Patrząc co wyczynia Vart, Elf zaklnął pod nosem> Cholera, co on... idiota <Pokręcił głową, zaklnął w duchu i cofnął sie kilka kroków, wyciąga łuk. W tym momecie krzyknął do Vartha>Obyś tego był wart... człeku,<Gdy elf uznał ze juz jest w odpowiedniej odległosci, wyjął z kołczanu, strzałe...> Miedziany grot? Cholera... Amcio... <Napiał cieciwe, przygotował strzałe, nastepnie wycelował w cos co przypominało głowe stwora. Niemyślał nawet o tym czy uratuje to Vartha, miał to gdzieś, poprostu wierzył ze dzieki niemu uda mu sie spełni prośbe Kaina. Chwile odczekał i poscił strzałe... >

Redgar

Stwór jak za latarnią zaczoł biec w kierunku imry Jak tylko dzwięk wypuszczonej strzały ucichł... rozebrzmiał nowy dzwięk zgrzytnięcie stali...
Grot wbił się w lukę w panceżu... prosto w otwór na oko.. Stwór zwył niemiłośiernie... poczym zastygł sekunde puźniej.. biegł prosto na Imrę...
Imra zrobił odskok po strzale i szarżujący stwór biegł dalej aż udeżył z hukiem o ścine...
Zaczoł wymacywać swój chełm... i wyszarpboł strzałę z kawałkiem mięsa...

Włóczykij

- Tędy! - wskazał na dziurę...

Redgar

Ptwór nagle pobiegł w stronę miejsca gdzie stał włóczykij i stoi niczym zaklęty.. wymachuje rękoma jak szalony obijając o ściany... jednak nie przemieszcza się...

Włóczykij

Patrzy na stwora ze zdziwieniem.
- Dlaczego mnie nie goni?

Redgar

Gdy tylko Powiedziałeś coś stwór przestał wymachiwać rękoma i soi nieruchomo... niczym monumentalna statua...

Włóczykij

- Dziwne, jakby nasłuchiwał - powiedział w myślach.

Redgar

stoi kolczuga której fragmęty utknęły miedzy jego palcami opadła na ziemie...
jej echo roznosi się po całym wąskim korytarzu...

Imramendell

<Elf siega po kolejną strzałe, zaczyna mowi w myslach> Cholera, Imramendellu musisz przeżyć,
Iantloth czeka na wolność... zostaw tą strzałe i wiej póki... <Elf mocno sie zdziwił widząc całą tą sytuacje, oposcił łuk, spojrzał na dziure ktora wskazywał Włóczykij>

Włóczykij

Odwraca się w stronę elfa, gestem pokazuje by był cicho...

Imramendell