Georgia najwieksze FRPG

Imramendell

<Elf obejrzał napis na ścianie, i przeczytał głosno po Staro-Elfickiemu a potem przetłumaczył> Ty który tu wchodzisz drżyj.... W koncu... <wyjął sztylet i zaczął nim podrzucac, spojrzał na Vartha i powiedział do niego> No, czas się wykazać człeku, może udowodnisz ześ... najlepszy <Złapał sztylet, niewsuwał do pochwy, wiedział ze moze sie przydać, zabrał Włóczykijowi pochodnie i wyprzedził Vartha>

Varth

<Pędzi za Imrą> Niesamowite, że nadal masz dobry humor . <Biegnie i stara się zrównać z Imrą.>

Redgar

Dochodzicie do pomieszczenia na scianie są 3 drzewa wyrysowane krwią, miedzy gałęziami wyoisane imiona a cześc jest skerślona... rozpoznajecie dwa
Redgar na samym szczycie jedno nieskreślone i na samym dole
Artroch...
Drugie jest całkowicie złote i nie ma na nim ani jednego nieskreślonego imienia.
Trzecie taksamo...
Gdy dostrzegacie obok kolejne drzewa dostrzegacie swoje imiona i...
W tym momęcie ogromny Huk za waszymi plecami...
Wpdacie w panikię widzicie humanoida...
trzęśie kratami każda z nich stalowa... grubośc tak na oko 5cm...
Postac ma na sobie hełm zakrywającą całą głowę.
Tylko trzy szpary na usta i dwie dzióry na oczy, niestety hełm zasłania i macie wrażenie macie że sama otchłań na was się patrzy.
Zbroja istoty jest ściśle dopasowana nawet chyba wygina się pod jego mięśniami.
tylko trzęśie kratami i drze się...

Włóczykij

- Tak jak się spodziewałem - patrzy na stwora - nie jesteśmy sami. I zakładam, że to nie jest jedyna niespodzianka dzisiaj.
Spogląda na towarzyszy.

Varth

<patrzy na istotę, drzewa, i twoarzyszy> Nie wiem co to jest... <celuje mieczem w humanoida> Ale napewno nie mam zamiaru zginąć z ręki tego czegoś... <rozgląda się, wzrokiem poszukując czegoś, co pomogłoby się wydostać z tej sytuacji>

Redgar

jest małe przejście i dwa korytarze na lewo i prawo. Istota a może tylko jej zbroja po tym jak skierowałeś w nią miecz pokryła się czarnymi runami...
Duszy mocno i zaczny odginać kraty.... wygląda to tak jak by były z gumy jednak odgłos wyginania świadczy o litej stali...

Varth

Dobra, nie ma co czekać, ja idę środkiem! <wbiega w przejście>

Włóczykij

- A taki był skory do walki.
W tej sytuacji Włóczykijowi nie przyszło nic lepszego do głowy, jak udanie się za Varthem - ze swoją bronią, która niczym specjalnym się nie wyróżnia, ani umiejętnościami walki dalekimi od mistrzowskiego poziomu i tak nie miał innego wyboru.

Redgar

Nad wąskim przejściem Widnieje napis "droga życia"
Są dwa korytarze jeden w lewo drugi w prawo

Włóczykij

- No tak, nie ma czasu na rzucanie monetą - Włóczykij ironią ratuje się od myślenia nad przyszłością, która szybko nadchodzi - czekam na propozycje.

Redgar

Bestia za kratami wrzeszczy krzykiem który zdaje się wyrywać wam kości z mięśni...

Imramendell

<Elf ruszył za Varthem i Włóczykijem, w biegu krzyczał do Vartha>Co sie dzieje człeku? Miałeś niepowtarzalną okazje, wykazać się. A pierwszy leciałes do u cieczki <Odwrocił na moment by spojrzec gdzie znajduje sie potwór>

Redgar

Potwór nie patrzy się na was właściwie chyba na nic nie patrzy jednak jest zwórcony w waszą stronę a przed wami są dwie drogi jedna na lewo druga zaś na prawo

Włóczykij

- Panowie, stop! On nas nie goni, a przed nami wybór - siegnął do kieszeni, znalazł srebną monetę z mieczem. Zaczął ją nerwowo przekładać... Choć bał się bardzo, odwrócił się w stronę stwora by się upewnić, że na pewno ich nie goni.

Redgar

gdy Włóczykij sie odezwał znowu potwór zaczął szaleć i wyginać kraty..