Georgia najwieksze FRPG

Imramendell

<Imra skończył kopcic swoje ziele i powoli spojrzał się w stronę Vartha ze złością> Niepotrzeba mi przyjaciół, a jeśli natrafi się taki to zapewniam cię, niebędziesz nim ty. Mówisz "zginiemy wszyscy", wszystko co wy tworzycie prowadzi nas do zagłady, tagże niepowinienes się tym zbytnio przejmować. Przyzwyczaj się do tej myśli
<Elf słyszy docierajace do niego głosy, powrócił do obserwacji płyty. W tedy przypomniały mu się słowa Kaina...>
-"...by to uzyskać musisz zejść w głęboką głuszę."
czy aby niebyło to?-
<Juz chciał otwierać płyte gdy naszła go pewna myśl:
- Hmm może człek ma racje, może ci ludzię również są powiązani z moim zadaniem, Kain mogł by również ich wybrać... Nie to niemożliwe. -
W tedy elf przypomniał sobie co mówił głos:"Gdy owocu drzew trzech ziemia posmakuje wtem nowe drzewo z prochu zaowocuje i nasiono wykiełkuje..." Chociaż? Człek coś tam wspominał o "Trzech wybranych" moze to jakas aluzja?. Eh co mi szkodzi.-
Spojrzał na Vartha i powiedział>
- Może byś mi pomógł? -
<pokazał na płyte>

Varth

<Przymyka oczy, myśli przez chwilę i mówi> Dobrze. <patrzy czy mrok nocy dobrze go skrywa i podchodzi> Chcesz, żebyśmy ją podnieśli? <kuca przy Imrze i czeka>

Redgar

Płyta usuwa się ze zgrzytem... jednak nic się nie kruszy w dół prowadzą schody całe pokryte czerwonymi runami schody niegdyś mogły być niesamowite teraz zaś zniszczone i zarośnięte

Imramendell

<Elf spojrzał w dół, potem odwrocił się do reszty> No dobra ma ktoś pochodnię?

Włóczykij

<Patrzy w otwór, napawa go przerażeniem. Wie, że ostatnią rzeczą jaką by chciał zrobić to schodzić tam. Jednak jakie ma wyjście? przecież i tak ma zginąć. Kilka dni wcześniej i tak nie robi różnicy... Spojrzał na elfa...>
- Jakoś się nie złożyło, ale jak znajdziecie mogę służyć hubką i krzesiwem.
<Jego uwaga znowu skupiła się na zejściu w podziemia.>

Redgar

Tajemnicze napięcie w powietrzu nasila się podziemia wyziewają na was zapach... właśnie to jest dziwne wiatr nie ma rzadnego zapachu... ani stęchlizny ani nic

Varth

<Varth rozgląda się w okół siebie, schodząc ze schodów, wzrokiem poszukując jakiejś starej pochodni, którą mógłby zapalić> Włóczykiju, Imramendellu, powinienem iść pierwszy. <wyciąga miecz> Urthadar jest twardy jak diament i został stworzony, by wyczuwać zło, jestem wśród was chyba najlepszym wojownikiem, powinienem przyjąć na siebie ewentualne ciosy. Kto wie, co nas tu spotka <wyciąga rękę do włóczykija po pochodnię>

Imramendell

<To co Varth powiedział, rozwsicieczyło elfa> Człowiek bedzie mówił co Elf ma robić! A jeszcze lepiej, człowiek bedzie przewodniczył po krypcie budowanej o ile się niemyle przez Elfa. Jesteś bardzo siebie pewien, nazywając się najlepszym... no ale w końcu jesteś człowiekiem, wy jesteście we wszystkim najlepsi. <Elf ukłonił się przed nim, poczym wystawił ręke ku grobowcowi, zapraszając Vartha do środka i powiedział z ironią> "Kłaniam się przed najmężniejszym wojem jakiego znam, miejsce dla mości Vartha." <Poczym wyprostował się i powiedział jeszcze> Pamiętaj, nie będe płakał za tobą jeśli coś ci się stanie, wręcz przeciwnie... <Na twarzy elfa pojawił się uśmiech>

Varth

<Lekko piorytowany, również się uśmiecha> Naprawdę jesteś bardziej drażliwy od czasu tej wyprawy, ale nia mam do ciebie żalu, miałem tylko na myśli, że mam na sobie najwytrzymalszy pancerz, i lepiej by było, gdybym to ja szedł przed wami, bo mógłbym przyjąć na siebie pierwszy cios. Nie wiem co się tam czai, a twoje doskonałe umiejętności walki łukiem nie przydadzą się na wiele, w chwili, gdy wyskoczy na nas bogowie jedni wiedzą co. Jeśli cię to zadowoli, to gdy tylko coś nas zaatakuje, poproszę to, aby zabiło najpierw ciebie. <zaczyna się śmiać> Przynajmniej humor nam dopisuje w tej chwili. Lepiej nie traćmy czasu na dyskusję, i zejdźmy na dół.

Redgar

wschodzi Noowy dzien a wlaz się powoli zasówa...

Varth

<Varth Patrzy na wzchodzące słońce i zasuwający się właz> BIEGIEM!!! <skacze do środka, miecz chowa do pochwy>

Imramendell

<Imra wskoczył za Varthem, a za nim prawdopodobnie Włóczykij. Elf odwrócił sie w strone włazu, próbował go jakoś przesunąć ale niezbyt dobrze mu to wychodziło, zaklnął w jezyku elfów i popatrzył na Vartha> No to prowadz...

Varth

<próbuje odsunąć właz z całych sił, ale ten ani drgnie> Szlag! <wyjmuję miecz z pohwy i przygląda się ostrzu, w końću zostało zaklęte aby wykrywać zło> Włóczykiju. <bierze pochodnię od włóczykija> Idziemy. <schodzi w dół, co jakiś czas zerkając na ostrze.

Redgar

Ostrze może ci służyć za pochodni na ścianach pełno symboli wypisanych krwią i coś wyryte na ścianie...
W elfickim (staro elfickim)
"Ty który tu wchodzisz drżyj..."
To nie jest duży przystanek ale jest zejście niżej...
Słychać rytmiczne walenie w kraty...

Varth

<Patrzy na Urthadara> Bogowie... nie zachowywał się tak nawet w sytuacji gdy polowaliśmy na królową Yali... Jeszcze ten dźwięk... co to jest do cholery? <patrzy na innych> Lepiej przyszykujcie broń... <podaje pochodnię Włóczykijowi> Nie mamy wyboru, trzeba zejść niżej... <schodzi szykując się do odparcia ewentualnego ataku>